1
هوا سرد است و برف آهسته بارد / ز ابری ساکت و خاکستری رنگ
زمین را بارش مثقال ، مثقال / فرستد پوشش فرسنگ ، فرسنگ
سرود کلبه ی بی روزن شب / سرود برف و باران است امشب
ولی از زوزه های باد پیداست / که شب مهمان توفان است امشب
دوان بر پرده های برفها ، باد / روان بر بالهای باد ، باران
درون کلبه ی بی روزن شب / شب توفانی سرد زمستان
آواز سگها:
زمین سرد است و برف آلوده و تر / هواتاریک و توفان خشمناک است
کشد - مانند گرگان - باد ، زوزه / ولی ما نیکبختان را چه باک است ؟
کنار مطبخ ارباب ، آنجا / بر آن خاک اره های نرم خفتن
چه لذت بخش و مطبوع است ، و آنگاه / عزیزم گفتم و جانم شنفتن
وز آن ته مانده های سفره خوردن / و گر آن هم نباشد استخوانی
چه عمر راحتی دنیای خوبی / چه ارباب عزیز و مهربانی
ولی شلاق ! این دیگر بلایی ست / بلی ، اما تحمل کرد باید
درست است اینکه الحق دردناک است / ولی ارباب آخر رحمش آید
گذارد چون فروکش کرد خشمش / که سر بر کفش و بر پایش گذاریم
شمارد زخمهایمان را و ما این / محبت را غنیمت می شماریم
2
خروشد باد و بارد همچنان برف / ز سقف کلبه ی بی روزن شب
شب توفانی سرد زمستان / زمستان سیاه مرگ مرکب
آواز گرگها :
زمین سرد است و برف آلوده و تر / هوا تاریک و توفان خشمگین است
کشد - مانند سگها - باد ، زوزه / زمین و آسمان با ما به کین است
شب و کولاک رعب انگیز و وحشی / شب و صحرای وحشتناک و سرما
بلای نیستی ، سرمای پر سوز / حکومت می کند بر دشت و بر ما
نه ما را گوشه ی گرم کنامی / شکاف کوهساری سر پناهی
نه حتی جنگلی کوچک ، که بتوان / در آن آسود بی تشویش گاهی
دو دشمن در کمین ماست ، دایم / دو دشمن می دهد ما را شکنجه
برون: سرما،درون: این آتش جوع / که بر ارکان ما افکنده پنجه
دو... اینک... سومین دشمن... که ناگاه / برون جست از کمین و حمله ور گشت
سلاح آتشین... بی رحم... بی رحم / نه پای رفتن و نی جای برگشت
****
بنوش ای برف ! گلگون شو ، برافروز/که این خون ، خون ما بی خانمانهاست
که این خون ، خون گرگان گرسنه ست /که این خون ، خون فرزندان صحراست
درین سرما ، گرسنه ، زخم خورده ، /دویم آسیمه سر بر برف چون باد
ولیکن عزت آزادگی را /نگهبانیم ، آزادیم ، آزاد
«اخوان»
---------------------------------------------------------------------
فکر کن آدم تا خرخره تو گه باشه اون وقت کف پاشم بخاره.